Twee nachtdiensten

20 januari: Vandaag was mijn eerste nachtdienst. Ik zie altijd best een beetje tegen nachtdiensten op. Ook in Nederland vind ik het niet de fijnste diensten, maar dat is zeker voor meerdere collega's het geval. Deze nacht begon ik mijn dienst met een Javaanse vrouw die ging bevallen van haar 2e kind. Haar eerste kind woog bij de geboorte 3900 gram. Dat is voor de begrippen hier echt heel groot. Ook deze baby zou wel weer richting de 3500-3600gram gaan schatte ik zo in. De ontsluiting verliep redelijk vlot. Al snel had zij 8-9cm. Toen werd het CTG minder fraai en heb ik mijn collega's er even bij gevraagd. De hartslag was rond de 70-80 slagen per minuut en herstelde bij houdingsveranderingen niet. Na duidelijke instructies en hulp beviel ze alsnog vlot van een zoon met een uitstekende start. Hij woog 3510 gram en was ook weer een flinke baby.

Verderop in de nacht zou ik om 05.00 uur een jong meisje van 17 jaar gaan inleiden die zou gaan bevallen van haar 1e kind. Ze was eerder op de avond al gekomen met onregelmatige weeën, maar deze zette toen nog niet echt door. Om 04.30 uur haalde ik haar op van de afdeling. Het ging allemaal erg traag en van het bed afkomen wilde ze nauwelijks. Ik legde toch echt het belang van de inleiding uit en na 20 minuten kwamen we aan bij de verloskamers. Bij inwendig onderzoek een grote verrassing. Ze had al volledige ontsluiting! Ik snapte toen wel waarom het even duurde voordat ze goed en wel op de verloskamers kwam. Het bijzondere was dat je ook helemaal niet zo duidelijk aan haar zag dat ze hele goeie weeën had. Pijn had ze natuurlijk zeker wel. Nog geen 20 minuten later werd een klein meisje geboren van 2580 gram met een fantastische start. Zo was het een fijne en leuke eerste nachtdienst.

21 januari: De tweede nachtdienst stond vandaag op de planning. Overdag had ik erg slecht geslapen. Ik was dan ook heel moe en of ik er zin in had? Nee eigenlijk niet, maar ik zou twee nachten doen, dus ging ik er gewoon voor. In de avond had de eigenaar van het guesthouse Saskia nog een pasta voor mij gemaakt. Echt heel lief en hij was heerlijk. Nachtdiensten duren hier van 21.00-07.30 uur, dus het is ook echt vroeg beginnen. Vannacht had ik ook weer dienst met 4 verloskundigen: Nederlandse college Alisha, zuster Verwey en zuster Vriesde. Het was niet zo'n chaos en drukte bij binnenkomst als de nacht ervoor. Ik ging zorgen voor een dame die ging bevallen van haar eerste kindje en zou worden ingeleid. Zuster Verwey, die overigens echt een fantastische zuster is, grapte Anouk ga jij maar eens voor haar zorgen. Bleek ze een dag ervoor tijdens een inwendig onderzoek door mijn Nederlandse collega de hele boel bij elkaar te hebben gegild. Het was een pittige vrouw. Ze wenste mij vooral veel succes met deze dame. Hier leiden ze overigens de baringen in om 22.00 uur 's avonds of om 05.00 uur 's ochtends. Een priming middels foleyballonkatheter om de baarmoedermond eerst nog wat rijper te maken gebeurd hier wel overdag. De foley's worden overigens alleen geplaatst door de gynaecologen. Ik heb Fernando weleens gevraagd waarom, zeker omdat ik in Nederland dit gewoon zelf doe, maar dit is meer gewoon een ding zoals het hier gaat.
Deze vrouw startte met mooi 3cm ontsluiting. Het inwendig onderzoek ging heel goed. Deze dame gilde helemaal niet en ze luisterde fantastisch. We waren een hele goede match, zo fijn! Hier breken ze niet eerst de vliezen, zoals wij in Nederland altijd doen en gewend zijn. Hier start men eerst een oxytocinepomp (weeënopwekkers). Pas later in het proces worden de vliezen gebroken. Ook was deze vrouw hiv positief, dus het zo laat mogelijk breken van de vliezen zou zij zeker bij gebaad zijn. Voor mij was het vooral zaak overal handschoenen bij te dragen en mijzelf nergens mee te prikken en dan zou het qua bescherming prima in orde zijn. Om 22.30 startte ik de oxypomp. Bij de eerste paar ophogingen van het medicijn gebeurde er nog vrij weinig. Hier zit (even voor de collega's) 10 IE syntocinon in een 50cc spuit en wordt gestart met 0,6ml/uur. Er wordt elke 15 min met 0,6ml opgehoogd tot een maximale stand van 6,0ml/uur. Er zijn hier bijna geen verpleegkundigen, dus bijna alles qua medicatie maak ik zelf klaar. De magnesium bij PE (zwangerschapsvergiftiging) dat laat ik wel de verloskundigen van hier doen, want daar weet ik qua dosering gewoon te weinig van.
Bij stand 5,4 ml/uur begon deze dame serieus weeën te krijgen en liet ik de pomp zo staan. Om 02.11 gaf zij persdrang aan en om 02.20 werd er een prachtig klein meisje geboren met de naam Djiemira van 2225gr. De placenta volgde heel vlot. Het bloedverlies was weinig en ik hoefde opnieuw niet te hechten. Dat laatste heb ik in de 15 bevallingen die ik heb begeleid ook pas 1 keer hoeven doen. Djiemira ging wel naar de couveusekamer, omdat ze te klein was voor het aantal weken (39+5) waarbij ze werd geboren.
's Ochtendsvroeg kwam er nog een dame binnen die ging bevallen van haar 3e kindje. Ze had weeën en 2 cm ontsluiting. Ze was 38 weken en 2 dagen zwanger. Het CTG (hartfilmpje) bij aansluiten was erg slecht. Op de contracties die zij had waren diepe bradycardieën (hartslagdalingen van meer dan 3 min) tot 60-70 slagen per minuut zichtbaar. Het bleek na even een korte triage dat zij thuis een drankje had genomen, wat ik in een eerder verhaal al schreef, om de bevalling op gang te brengen. De exacte ingrediënten weten we niet, maar het kan leiden tot een hoop ellende en bijvoorbeeld placenta loslatingen en overlijden van baby's aan toe. De dienstdoende gynaecoloog werd gebeld. Het hartfilmpje werd naar hem toe gestuurd per app. Hij gaf aan dat we haar vliezen moesten breken en verplaatsen naar een verloskamer. Terwijl ik alleen maar dacht, 2cm?, moeten we geen keizersnede uitvoeren. Al is het OK team hier 's nachts ook niet in huis en voordat ze allemaal zijn gearriveerd ben je ook echt wel een tijdje verder. De vliezen werden gebroken bij 3-4cm en nog steeds een slecht CTG. Er bleek dik meconiumhoudend vruchtwater. Het kind had dus in het vruchtwater gepoept. De gynaecoloog gaf na 30 minuten aan dat hij zou komen om een vacuüm te doen. Ze had inmiddels 6cm. Ik keek zuster Verwey ook aan en zei: 6cm en een vacuüm dat kan toch niet? Ze gaf aan dat we de boel qua ontsluiting hopelijk nog iets op konden rekken. Je heb toch echt volledige ontsluiting nodig voor een dergelijke ingreep. Inmiddels waren we denk ik 60 minuten verder en gaf patiente toch wat drukgevoel aan. Haar man was inmiddels ook gearriveerd. Toen hij binnenkwam stond ik even 3 keer te knipperen met mijn ogen. Hij was namelijk de gids die ik had gehad bij de tour op Santigron. Alleen daar was hij met een andere vrouw, waarbij hij ook kinderen had.. Ik was even in shock, haha. Ik heb maar niet verder gevraagd, maar wie weet was dit zijn buitenvrouw. Aan de andere kant snapte ik het wel. Hij was jong, 28 jaar en echt heel knap. Goed terug naar het drukgevoel van deze dame. Ze had inmiddels 7-8cm. Ik heb haar toen gezegd dat ze heel goed naar mij moest luisteren. De volgende wee zou ik ga kijken of ik dat laatste randje zou weg kunnen masseren, zodat ze hopelijk heel snel zou bevallen. Zo geschiede, 3 weeën later werd een kleine jongen van 2350gr geboren met een hele goede start. Ik verbaas mij hier telkens weer over hoe sterk deze kinderen zijn en hoe krachtig de natuur ook is. Ik kreeg veel complimenten van de collega's en ook de gynaecoloog werd afgebeld. Na deze interessante nachtdienst ben ik heerlijk gaan slapen.

22 en 23 januari: de 22e was mijn uitslaapdag. Ik heb 's middags nog even een rondje gefietst door de stad, maar verder weinig gedaan. Vandaag ga ik ook nog even verder met relaxen en nog wat inkopen doen. Morgen vertrek ik namelijk voor 4 dagen naar Knini Paati. Dit ligt meer in het binnenland en is alleen per boot bereikbaar. Ik ben heel benieuwd en heb er veel zin in.