Paspoortstempel, dolfijnentour en Santigron

16 januari, gisteren dus, even een iets rustiger dagje. Ik had in de ochtend gepland om naar het Ministerie van Openbare Werken te gaan. Met uiteindelijk de vreemdelingenpolitie als afdeling die ik nodig had. Het is namelijk in Suriname zo als je het land inkomt je voor 30 dagen een stempel krijgt. Binnen die 30 dagen moet je naar de vreemdelingenpolitie om een extra stempel te krijgen voor een langer verblijf dan die 30 dagen. Niemand kan je precies vertellen waarom, want inprincipe is de touristenkaart geldig voor 90 dagen. Maar dit is een van de Surinaamse regels hier.

Het ministerie was helemaal aan de andere kant van de stad. Ik ben eerst met de taxi naar de Hermitage Mall gegaan. Ik had namelijk mijn vliegticket geprint op papier nodig voor de stempel. Na 35 min met de taxi en geprint te hebben kwam ik na 1 uur aan op het ministerie. Een redelijk oud en vervallen gebouw, nog net niet op de rand van instorten, maar het zal functioneren. Ik moest na wat navraag gedaan te hebben aan de zijkant van het gebouw zijn. Bij binnenkomst zat echt de hele ruimte vol met mensen. Hier werken ze niet met een afspraak maar gewoon met wie het eerst komt, wie het eerst maalt. Er zaten achter wat glazen wanden een stuk of 7 mensen die bezig waren met de documenten. Mijn paspoort, toeristenkaart en vliegticket moest ik afgeven. De politieagent achter het glas grapte nog; oh jouw achternaam lijkt wel erg op panda!. Ik heb hem vriendelijk en lachend aangekeken en dacht zet die stempel nou maar gewoon. Zo werkt het natuurlijk niet. Na 45 minuten gewacht te hebben en 7 mensen een figuurlijk plasje over de documenten hadden gedaan kon ik met stempel en al naar buiten. Ondertussen was ik al wel 3 uur verder, maar he het was gelukt.

Die middag en avond stond er een dolfijnen- en plantagetour op het programma. Met de boot voeren we vanaf Leonsberg over de Suriname -en de Commewijnerivier naar plantage Rust en Werk. Heerlijk weer, prachtig uitzicht, maar nog geen dolfijnen op de heenweg. De plantage was erg mooi. Er woonde ook een man waar we even op bezoek gingen die allerlei dieren in nood opving. Onder andere 42 katten, 2 schildpadden en 2 kaaimannen. De aardige man vroeg of ik niet even met de laatste twee op de foto wilde en dat liet ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen. Nadat we de plantage bekeken hadden werd het al langzaam schemerig en donker en voeren we weer terug met de boot naar Leonsberg. Onderweg kwamen we inderdaad mooie dolfijnen tegen, die een enkele keer ook uit het water sprongen. Een mooi gezicht om te zien.

Vandaag, 17 januari, had ik een tour geboekt naar het marrondorp Santigron. Samen met een driver en een andere Belgische jongen reden wij richting Santigron. Onderweg stopten wij nog even op de centrale markt op Lelydorp om wat drinken en fruit te kopen. Hierna vervolgden wij onze weg naar Santigron. De aankomst was best heel indrukwekkend. Echt back to basic, back to nature en zeg nou eerlijk misschien hebben we ook niet heel veel meer nodig. De gids verwelkomde ons met een drankje en gaf hierna een 1,5 uur durende rondleiding door het dorp. Het dorp bestond voornamelijk uit wat oudere houten, soms vervallen huisjes. Er waren meerdere gebedshuisjes, 2 kerken en ook een vrouwenhuis. In het vrouwenhuis, wat er wel goed onderhouden uitzag, aan het einde van het dorp verblijven de vrouwen die hun periode hebben. Volgens ook wel Afrikaanse traditie zijn vrouwen dan onrein en mogen niet in het dorp verblijven. Na de rondleiding kregen wij een heerlijke Surinaamse lunch, gekookt en verzorgd door de vrouw van onze gids Puki. Na de lunch en even een korte pauze zijn wij op een korjaal (boot) gestapt en de Saramacca rivier en Krobia kreek over gevaren. Er was gewoon op dat moment niemand, alleen wij. Wat een mooie natuur! Met name de kreek wat zo ontzettend prachtig. Je kon de stilte en het geluid van de apen, vogels en andere dieren horen en voelen. Een hele ervaring.
Na de tocht voeren we terug naar het dorp en kregen we ter afsluiting nog een dansoptreden van de kinderen uit het dorp.
Met wat souvenirs voor thuis en een ervaring rijker reden we weer terug naar Paramaribo.

Vanavond ga ik nog even op stap met de twee hosts van het guesthouse en Paulien, maar verder doe ik rustig aan, want ook dit weekend heb ik een leuke tour gepland.