Dagdienst en avondtour Peperpot (wildlife, jungle)

Vanochtend heb ik weer een dagdienst gewerkt. Deze dienst begon relatief rustig. Ik zou gaan zorgen voor een vrouw die ging bevallen van haar vierde kindje. De dag ervoor had ze een ballonkatheter gehad om de baarmoedermond nog wat rijper te maken. Een dag later was er een proefbaring afgesproken. Aan de Cubaanse dokter, waarvan dus mensen niet weten wat en of ze dokter is, vroeg ik waarom proefbaring? Deze vrouw was immers al drie keer eerder vaginaal bevallen. Dus ik dacht hoezo proef? Deze vrouw moet prima kunnen bevallen. De dokter gaf aan dat ze gisteren nog geen ontsluiting had en ze niet wist of het allemaal ging lukken. Goed.. tot zover haar super goede kennis en kunde. Natuurlijk is het hele idee van die ballonkatheter dat ze ontsluiting zou graag krijgen! Ik dacht ik ga eerst maar eens inwendig onderzoek doen en je raad het al, gewoon mooi 3cm ontsluiting. Niks proefbaring. Ze zou gewoon vandaag gaan bevallen bij mij. Nadat ik weeënopwekkers bij haar was gestart duurde het wel even voordat ze echt weeën kreeg. Overigens start men hier altijd weeënopwekkers bij staande vliezen en ik moet zeggen dat dit best heel prima werkt. Om 09.45 had ze 4cm en brak ik haar vliezen. Daarna dacht ik dat het vrij snel zou gaan, maar dat viel nog wat tegen. Om 12.25 had ze 5-6cm en een ongelofelijk belabberd CTG (hartfilmpje). Er waren diepe gecompliceerde deceleraties te zien met traag herstel. Weeënopwekkers stop en op de linkerzij. Het hartfilmpje herstelde helaas niet. Verdere middelen heb je hier niet dus ik stelde voor om dan toch maar een sectio (keizersnede) te doen. Wat er hierna gebeurde was echt wel voor het eerst dat ik met zweet op mijn rug stond. Ik wilde de dienstdoende gynaecoloog bellen. Echter zijn hier alle patiënten gekoppeld aan een van de gynaecologen. Ik moest haar eigen gynaecoloog hebben gaven de zusters aan en dat was jammer genoeg niet Fernando. Voordat ik het juiste nummer van die gynaecoloog had (wat ik continue vroeg aan de zusters, maar echte actie kwam niet) was ik 10 minuten verder. Dat slechte hartfilmpje ging ondertussen door. De gynaecoloog was op de poli en gaf aan dat hij wilde dat iemand het CTG op papier kwam brengen. Kortom opnieuw 15 minuten verder. Hij gaf ook aan dat we inderdaad een sectio moesten doen. Toen mevrouw eenmaal klaar was voor de OK, waren we met dit CTG al 40 minuten verder. We wilden haar bijna op de brancard vervoeren naar OK en toen kreeg ze persdrang. Inwendig onderzoek: 8-9cm. Laatste randje weggemasseerd en geloof het of niet 5 minuten later een blakend kind met een mega goede start. Niks is zo onvoorspelbaar als de verloskunde, maar geloof mij de natuur was mild vandaag. Het had ook echt wel anders kunnen aflopen.

Kort hierna werd er ineens zusters geschreeuwd vanaf een andere verloskamer. We kwamen aangerend en hier waren als 2 zusters aan het werk bij een bevalling. Tweede kindje van deze vrouw. Het hoofdje was geboren, maar het lijf volgde niet. Een zogeheten schouderdystocie. Ik zag ze worstelen, maar niet volgens een hele duidelijke volgorde en nam het hierna over. Overigens lag deze mevrouw helemaal niet op een verlosbed, maar een gewoon ziekenhuisbed. Niet heel handig in zo'n situatie. Na maximaal sacraal en symfysewaarts bewogen te hebben werd er een dochter geboren. Even mee naar de opvangtafel, maar daarna een goede start. Iedereen blij en complimenten gekregen.

Ik word wel steeds meer onderdeel van de verloskundigengroep hier. Eerst kijken ze echt nog wel een beetje op je neer om even af te tasten wat deze bakra hier komt doen. Gisteren zeiden ze ineens; ja Banda is ook een Surinaamse achternaam. Kom je hier niet vandaan? Heel hard gelachen, was erg leuk.

Na deze leerzame dagdienst had ik een avondtour door de Jungle van Suriname gepland om wildlife te spotten.
Om 19.30 begon de tour en we zijn echt ruim 4 uur aan de wandel geweest. Heel indrukwekkend. Verschillende slangen, kikkers, spinnen, luiaard, bosratten, kaaimannen en kikkers gezien. Wat was het prachtig en mooi. Een absolute aanrader.