Eerste meeloopdag, totaal andere wereld!

Vandaag was de eerste meeloopdag in het s Lands hospitaal.
Om 07.00 zou ik mij moeten melden bij Zuster Holband op het verpleegkundig secretariaat. Je kan hier als bakra (witte/blanke) 's ochtends vroeg of s avonds laat niet zomaar alleen over straat dus had ik een dag van te voren al een taxi besteld voor 06.30. Keurig netjes stond de taxi 5 minuten te vroeg voor de deur en werd ik veilig naar het ziekenhuis gebracht.

Ik was al wat te vroeg dus ben mij eerst gaan omkleden en melden op de verloskamers. Er bleek nog een verloskundige uit Nederland te zijn! Heel erg leuk, we hadden elkaar direct gevonden. Zij werkt klinisch in het ziekenhuis in Den Helder en is zelf Hindoestaans/Surinaams en komt al een aantal jaar voor steeds 2 maanden om mee te werken in het ziekenhuis. Zij kende dus het een en ander en kon mij veel uitleggen. Dit was zo fijn!

Direct nog voor de overdracht was er een bevalling die ik samen met mijn Nederlandse collega kon begeleiden. Een multiparae, 3e kind. Vorige bevalling was 16 jaar geleden, tevens had mw een Hb (ijzergehalte) van 4,0 waarvoor ze een infuus had. Infuus, stel je er vooral niet teveel bij voor. Anders dan in Nederland. Wel een infuusnaald met een lijn en een kolf, maar een echte syntopomp (weeenopwekkers) wordt wel gebruikt, maar niet zo vaak. Ze stoppen de syntocinon gewoon in de NACL kolf. Deze baby lag in Aaa (sterrenkijker) en kwam moeizaam, maar na enige tijd persen en fundusexpressie een mooi meisje geboren met de naam Miracle Megan, 2910gr. Geen rupturen (scheuren) bij moeder. Overigens bevalt hier bijna iedereen met een gaaf perineum... Hoe die vrouwen dat doen, geen idee, maar hechten hier is ook een drama. Kom ik straks nog even op terug ;).

Ineens werd daarna heel hard mijn naam over de verloskamers geschreeuwd. Anouk, kom kom snel!! Hard naar een andere verloskamer gerend. Hier lag een dame zwanger van een gemelli (tweeling) 34+1 wkn zwanger in partu met persdrang (Dit zouden kind nummer 3 en 4 worden, ze was dus al twee keer eerder bevallen). Broeder Jongaman (verloskundige) zei ooh maar dat kan jij wel en liet mij deze bevalling gewoon dan ook zelf begeleiden. Gelukkig had mw als snel volledige ontsluiting. Kind 1 lag in hoofdligging en kwam na 10 min vlot, goede start, afgenaveld en vrij snel naar de couveusekamer. Toen was ik helemaal alleen, met een vrouw met nog een kind in de buik, zonder echo, zonder vacuümpomp of forceps, met alleen een infuus en een halve partusset (bevallingsset).

Oh ja nog even een verduidelijking: op de verloskamers werken dus geen arts-assisten en nagenoeg geen verpleegkundigen. Je bent dus echt op jezelf aangewezen.
Ook lang niet iedereen heeft bewaking via CTG of doptone. Hier is het volgens mij ook wel deels wat je niet weet, is er niet.

Goed even terug naar de bevalling van de tweeling dus. Ik stond daar alleen met nauwelijks middelen. Uitwendig was lastig de ligging te beoordelen. Ik dacht eerst dwars, maar voelde gelukkig later een lengteligging. Bij inwendig onderzoek toucheerde ik een hoofdligging, opgelucht. Ik dacht dit komt goed. Na het breken van de vliezen van nummer twee vloog ook dit meisje eruit met een super start. Na even bij mama ook naar de couveuse afdeling. Placenta kwam vlot en weer een gaaf perineum, dus geen hechtingen nodig.

Mannen zijn hier trouwens praktisch niet bij de bevalling, vrouwen doen dit echt helemaal alleen vaak, of met toch wat hulp van moeder/zus/vriendin. Eveneens is lang niet alles zomaar beschikbaar. Pijnstilling, ruggenprik, bijna ondenkbaar, komt nauwelijks voor. Morfine soms wel, maar over het algemeen bevallen vrouwen zonder pijnstilling. En klagen doen ze niet, hard schreeuwen wel, maar dat is ook wel een cultureel dingetje volgens mij. Ze roepen vaak echt pas hard als het hoofd er al bijna is. Mensen die hier langer dan 30 minuten persen (zelfs al is het het eerste kind) is al bijna lang ;). Echt diep respect voor deze powervrouwen. Ook packed cells, bloedzakken, zijn niet altijd beschikbaar... Fluxus komt zeker voor maar er is dan wel oxytocine of methergine en meestal gaat het daarmee dan goed.

Het was een mega drukke dienst. Mijn Nederlandse collega werd hierna namelijk ineens heel hard geroepen, kom kom snel een bevalling bij de lift!!. Ja dat schijnt hier dus heel vaak te gebeuren. Mensen komen laat, soms zomaar aanlopen met het hoofd al bijna tussen hun benen. Daarvoor is dan ook werkelijk een heuse "bevalling bij de lift" bak beschikbaar waar onder andere een bevallingsset en doeken in zitten om een bevalling bij de lift te doen. Gelukkig kon deze mevrouw nog net met een rolstoel omhoog op een verlosbed en is zij de lift ontsprongen :P.

Ik had hierna nog een bevalling. Dame eerste kind, spontaan in partu gekomen. Met wat syntocinon in de NACL kolf vlot ontsloten. Het persen vlotte niet zo goed, maar met zijligging en hierna persen, 29 minuten later een gezonde zoon. Placenta vlot, 400ml bloedverlies (wat hier dus al veel is). 2e graads ruptuur, dit was mega lastig hechten. Tot 2 jaar geleden bevielen vrouwen nog op een soort brancards had ik begrepen en sinds 2 jaar gelukkig wel op fatsoenlijke bedden, maar lang niet allemaal met de luxe om ze in allerlei standen te stellen. Nu heb ik dus ook zittend op bed, met 4 hechtingen deze ruptuur moeten hechten. In Nederland had ik het anders gedaan, maar nu moest ik het doen met de middelen die ik had. Wel zat het goed tegen elkaar aan en denk ik zeker ook dat het goed geneest, maar echt even wennen en onhandig.

Doordat er geen verpleegkundigen zijn, moeten de verloskundigen de vrouwen na de bevalling wassen en naar de kraamafdeling brengen en daarna de verloskamer soppen en opmaken. Ook een mega berg aan papieren administratie doen. Niks digitaal, alles 200 keer dubbel opschrijven. Heel onnodig, maar het is wat het is. Je kan het ook niet zomaar veranderen, want ze doen het al jaren zo... De moeders hebben zelf alle spullen voor de baby en zichzelf mee tot luiers etc aan toe. Het ziekenhuis kan dat niet allemaal aan de mensen verschaffen, want daar is het geld gewoon niet voor.
De verloskundigen kijken de kinderen ook niet na met een neonataal onderzoek zoals wij dat ik Nederland gewend zijn. Lengte, schedelomtrek en gewicht wordt wel gedaan. Tevens vitamine K im gegeven. Temperatuur wordt nauwelijks gecontroleerd. Echt even anders, of ze meer zieke baby's hebben? Nee die indruk krijg ik niet. De kinderen hier gaan, anders dan Nederlandse baby's, zonder pardon aan de borst en dat is allemaal geen probleem.

Tot slot samen met mijn Nederlandse collega nog een opname gedaan voor een sectio (keizersnede) de volgende dag. Ook dat gaat heel anders. Vrouwen worden hier door de verloskundigen van te voren geschoren en krijgen de avond van te voren een klysma. Dat ze daarna nog uitgebreid dineren heeft niemand het over... Of dat klysma dan zin heeft kunnen jullie zelf wel invullen ;).

Deze dagdienst was om 15.00-15.30 afgelopen. Toen waren wij inmiddels 11 baby's rijker! Vandaag 6 januari tm deze dienst waren er totaal al 55 baby's geboren. Kun je nagaan wat een drukte..

Ik ben daarna met mijn Nederlandse collega naar haar opa en oma mee geweest en we hebben samen gegeten vanavond. Heel erg gezellig. Zij is hier nog tot 2 februari en we hebben vooral samen de diensten ingepland, zodat we gezellig met elkaar werken. In de laatste week dat zij hier is gaan we nog wat trips/uitstapjes doen.

Morgen weer een dagdienst, maar mogelijk ook een OK dag met Fernando. Er staan 5 sectio's (keizersnede) en nog een AUE (uterus verwijdering) gepland. Ik ben heel benieuwd.

Ik ga vanavond nog even bijkomen van alle bijzondere ervaringen en indrukken van de eerste dag.
Morgen word ik om 06.30 weer opgehaald door de taxi.

Uitkijkend naar nog veel meer avonturen en bijzondere momenten!