Dienstdagje
Door: Anouk
Blijf op de hoogte en volg Anouk
09 Januari 2020 | Suriname, Paramaribo
Vandaag was de laatste dagdienst deze week en nummer 4 op rij. Vrijdag en het weekend ben ik lekker vrij en ga ik nog wat trips proberen te maken. Met morgen als eerste de peperpot tour op het programma. Dat is een fietstour naar een plantage. Ben heel benieuwd.
Ik zal eerst nog even beginnen met de dienst van gisteren. Ook deze was best wel weer redelijk druk. De teller qua aantal bevallingen staat tot nu toe (vandaag 09-01 om 15.00 op 98...). Als ze zo doorgaan halen ze ruim 4500 bevallingen per jaar. Heel erg veel dus!
Gisteren begon ik mijn dienst met een mevrouw die aan het bevallen was van haar 1e kindje. De ontsluiting vorderde gestaag, eigenlijk wel zoals je mag verwachten van iemand die voor de eerste keer gaat baren. Tegen het einde van de ontsluitingsfase en de overgang naar de persfase was het CTG (hartfilmpje) niet heel fraai. Er ontstonden (even voor de medici) gecompliceerde/ongecompliceerde deceleraties met late component. De variatie was overigens goed. Na 25 minuten kwam een dokter ineens om de hoek kijken. Dit is een Cubaanse dokter die als een soort zaalarts werkt. Alleen begreep ik van Fernando dat niemand echt weet of ze nou dokter is en wat voor arts dan precies. Haar papieren zijn namelijk in het Spaans en er wordt geen moeite gedaan om ze te laten vertalen. Vrij vreemd, maar ook een van de dingen die hier gaan zoals ze gaan. De 25 minuten persen hier, is ook voor een eerste, lang. Hier MBO's doen is niet mogelijk, voor een episiotomie stond het hoofd nog te hoog. Eigenlijk zou mijn voorstel toch zijn geweest een vacuümextractie te verrichten. Echter doen zij dat in Suriname dus vrijwel nooit. Wat de dokter hierna deed deed mijn verloskundig hart echt wel een beetje pijn. Zij heeft met haar hele lijf wel ruim 5 minuten fundusexpressie staan geven.. Als ik dit in Nederland zou hebben gedaan (wat ik echt never nooit zou doen) dan had ik een klacht aan mijn broek gehad. Ook moest ik een episiotomie van haar zetten, die ik overigens wel gerechtvaardigd vond en daarna werd een baby geboren met een goede start. Gelukkig was de vrouw ook heel blij en gelukkig, maar dat komt soms denk ik ook echt omdat ze niet beter weten. Daarmee bedoel ik dat ze ook niet weten hoe het anders kan en dat wat de dokter deed echt niet zo hoort. De grootste uitdaging daarna was die episiotomie hechten. Een dwarsbed maken kan namelijk niet. Het was zo'n kleine episiotomie dat ik het gelukkig af kon met 3 huidhechtingen, maar wat onhandig was het!
Na mijn dienst ben ik met mijn Nederlandse collega mee gegaan naar haar Nani en Nanu (opa en oma) die ook in Paramaribo-Noord wonen. Ze hebben daar net een huis gebouwd en waren het nog aan het inrichten met alle spullen die met de container uit Nederland waren gekomen. We hebben met zijn tweeën twee boxsprings in elkaar gezet en daarna had Nani lekker hindoestaans/surinaams voor ons gekookt. Tot slot nog een wijntje op het balkon gedronken en naar Guest house gegaan.
Vandaag was de laatste werkdag deze week. De verloskamers lagen helemaal vol vanochtend. Niet alleen met bevallende vrouwen maar ook met opgenomen zwangeren waar geen plek voor was op de afdeling.
Vanochtend begeleide ik een 19 jarige jongedame die ging bevallen van haar eerste kindje. Bij 3-4cm brak ik de vliezen en zag ik meconium houdend vruchtwater, daarom besloot ik het CTG (hartfilmpje) aan te sluiten. Na 2 uur was er geen vordering en besloot ik om weeënbijstimulatie te starten. Dit was om 09.30. Na een uur riep ze zuster ik moet naar de wc gaan en drukken. Ik kon het eigenlijk nog niet helemaal geloven, maar toch een inwendig onderzoek gedaan. Wat bleek volledige ontsluiting en een kind op bekkenbodem. Na 9 minuten persen was daar een onwijs schattig meisje van 3155gr met een super start. De placenta kwam vlot en opnieuw hoefde ik niet te hechten. Die vrouwen hier kunnen echt zo goed bevallen. Diep respect!
Zuster Benanon, de hoofdverloskundige, echt ook een lieverd, heeft mij het een en ander verteld over de cultuur en de Surinaamse vrouwen die komen bevallen. Het viel mij op dat sommige vrouwen al vanaf 5 centimeter meedrukken, dat er veel expressie word gegeven en dat vrouwen af en toe echt hun eigen plan trekken. Zuster Benanon gaf aan dat veel vrouwen die graag willen bevallen thuis om weeën te krijgen een middel drinken van allerlei kruiden en andere dingen. Exact wat er in zit weet niemand en een vrouw zal het ook nooit vertellen of toegeven het genomen te hebben. Echter geeft het ook complicaties, want er zijn op deze manier ook weleens vrouwen die binnen komen met een placentaloslating, waarbij dan ook het kind overlijdt. De marron vrouw (donkere Surinaamse vrouw) is erg eigenwijs. Als zij gaat persen, kan je honderd keer zeggen u moet zuchten, maar dan doet ze het niet. Als een marron vrouw echt niet wil persen, is het soms het beste om te zeggen dat wanneer ze het niet doet de dokter de baby met een keizersnede haalt. Dan persen ze namelijk wel, want een operatie wil een marron vrouw absoluut niet. Er zijn echter uitzonderingen, als een marron vrouw zegt dat ze een keizersnede wil, dan is er echt iets aan de hand. Je kan dan vaak genoeg gaf zuster Benanon aan maar luisteren. Zij gaf als voorbeeld dat iemand moest bevallen van een zesde kindje en een keizersnede wilde. Eerder 5 keer vaginaal bevallen. De dokter wilde het eerst niet doen, maar uiteindelijk verzoek gehonoreerd. Dit kind was 3 of 4 keer heel strak omstrengeld. Die keizersnede was dus een absoluut goede keuze. Zo zie je maar wat een bepaalde oer gevoel al niet kan vertellen!
Verder de onwijs lieve en wijze zuster Sant nog geholpen met klusjes en samen op de foto gegaan. Zij zegt ook steeds: ooh Anouk als je straks weer in Nederland bent, dan ga je zeker zeggen: dat doen ze anders en dat en dat. Echt een grappige dame.
Daarna ben ik door mijn collega naar het Guest house gebracht. Ik zit nu ik dit verslag aan het typen ben lekker in de achtertuin van het huis, waar een tuinset staat en meerdere hangmatten hangen. Vanavond chinees eten en daarna maar eens lekker in de hangmat chillen.
Morgen een eerste korte trip. Ik heb er zin in. Het is heerlijk weer hier, 30 graden, lekker windje en af en toe een flinke tropische regenbui. Suriname mi Lobi yu!
Ik zal eerst nog even beginnen met de dienst van gisteren. Ook deze was best wel weer redelijk druk. De teller qua aantal bevallingen staat tot nu toe (vandaag 09-01 om 15.00 op 98...). Als ze zo doorgaan halen ze ruim 4500 bevallingen per jaar. Heel erg veel dus!
Gisteren begon ik mijn dienst met een mevrouw die aan het bevallen was van haar 1e kindje. De ontsluiting vorderde gestaag, eigenlijk wel zoals je mag verwachten van iemand die voor de eerste keer gaat baren. Tegen het einde van de ontsluitingsfase en de overgang naar de persfase was het CTG (hartfilmpje) niet heel fraai. Er ontstonden (even voor de medici) gecompliceerde/ongecompliceerde deceleraties met late component. De variatie was overigens goed. Na 25 minuten kwam een dokter ineens om de hoek kijken. Dit is een Cubaanse dokter die als een soort zaalarts werkt. Alleen begreep ik van Fernando dat niemand echt weet of ze nou dokter is en wat voor arts dan precies. Haar papieren zijn namelijk in het Spaans en er wordt geen moeite gedaan om ze te laten vertalen. Vrij vreemd, maar ook een van de dingen die hier gaan zoals ze gaan. De 25 minuten persen hier, is ook voor een eerste, lang. Hier MBO's doen is niet mogelijk, voor een episiotomie stond het hoofd nog te hoog. Eigenlijk zou mijn voorstel toch zijn geweest een vacuümextractie te verrichten. Echter doen zij dat in Suriname dus vrijwel nooit. Wat de dokter hierna deed deed mijn verloskundig hart echt wel een beetje pijn. Zij heeft met haar hele lijf wel ruim 5 minuten fundusexpressie staan geven.. Als ik dit in Nederland zou hebben gedaan (wat ik echt never nooit zou doen) dan had ik een klacht aan mijn broek gehad. Ook moest ik een episiotomie van haar zetten, die ik overigens wel gerechtvaardigd vond en daarna werd een baby geboren met een goede start. Gelukkig was de vrouw ook heel blij en gelukkig, maar dat komt soms denk ik ook echt omdat ze niet beter weten. Daarmee bedoel ik dat ze ook niet weten hoe het anders kan en dat wat de dokter deed echt niet zo hoort. De grootste uitdaging daarna was die episiotomie hechten. Een dwarsbed maken kan namelijk niet. Het was zo'n kleine episiotomie dat ik het gelukkig af kon met 3 huidhechtingen, maar wat onhandig was het!
Na mijn dienst ben ik met mijn Nederlandse collega mee gegaan naar haar Nani en Nanu (opa en oma) die ook in Paramaribo-Noord wonen. Ze hebben daar net een huis gebouwd en waren het nog aan het inrichten met alle spullen die met de container uit Nederland waren gekomen. We hebben met zijn tweeën twee boxsprings in elkaar gezet en daarna had Nani lekker hindoestaans/surinaams voor ons gekookt. Tot slot nog een wijntje op het balkon gedronken en naar Guest house gegaan.
Vandaag was de laatste werkdag deze week. De verloskamers lagen helemaal vol vanochtend. Niet alleen met bevallende vrouwen maar ook met opgenomen zwangeren waar geen plek voor was op de afdeling.
Vanochtend begeleide ik een 19 jarige jongedame die ging bevallen van haar eerste kindje. Bij 3-4cm brak ik de vliezen en zag ik meconium houdend vruchtwater, daarom besloot ik het CTG (hartfilmpje) aan te sluiten. Na 2 uur was er geen vordering en besloot ik om weeënbijstimulatie te starten. Dit was om 09.30. Na een uur riep ze zuster ik moet naar de wc gaan en drukken. Ik kon het eigenlijk nog niet helemaal geloven, maar toch een inwendig onderzoek gedaan. Wat bleek volledige ontsluiting en een kind op bekkenbodem. Na 9 minuten persen was daar een onwijs schattig meisje van 3155gr met een super start. De placenta kwam vlot en opnieuw hoefde ik niet te hechten. Die vrouwen hier kunnen echt zo goed bevallen. Diep respect!
Zuster Benanon, de hoofdverloskundige, echt ook een lieverd, heeft mij het een en ander verteld over de cultuur en de Surinaamse vrouwen die komen bevallen. Het viel mij op dat sommige vrouwen al vanaf 5 centimeter meedrukken, dat er veel expressie word gegeven en dat vrouwen af en toe echt hun eigen plan trekken. Zuster Benanon gaf aan dat veel vrouwen die graag willen bevallen thuis om weeën te krijgen een middel drinken van allerlei kruiden en andere dingen. Exact wat er in zit weet niemand en een vrouw zal het ook nooit vertellen of toegeven het genomen te hebben. Echter geeft het ook complicaties, want er zijn op deze manier ook weleens vrouwen die binnen komen met een placentaloslating, waarbij dan ook het kind overlijdt. De marron vrouw (donkere Surinaamse vrouw) is erg eigenwijs. Als zij gaat persen, kan je honderd keer zeggen u moet zuchten, maar dan doet ze het niet. Als een marron vrouw echt niet wil persen, is het soms het beste om te zeggen dat wanneer ze het niet doet de dokter de baby met een keizersnede haalt. Dan persen ze namelijk wel, want een operatie wil een marron vrouw absoluut niet. Er zijn echter uitzonderingen, als een marron vrouw zegt dat ze een keizersnede wil, dan is er echt iets aan de hand. Je kan dan vaak genoeg gaf zuster Benanon aan maar luisteren. Zij gaf als voorbeeld dat iemand moest bevallen van een zesde kindje en een keizersnede wilde. Eerder 5 keer vaginaal bevallen. De dokter wilde het eerst niet doen, maar uiteindelijk verzoek gehonoreerd. Dit kind was 3 of 4 keer heel strak omstrengeld. Die keizersnede was dus een absoluut goede keuze. Zo zie je maar wat een bepaalde oer gevoel al niet kan vertellen!
Verder de onwijs lieve en wijze zuster Sant nog geholpen met klusjes en samen op de foto gegaan. Zij zegt ook steeds: ooh Anouk als je straks weer in Nederland bent, dan ga je zeker zeggen: dat doen ze anders en dat en dat. Echt een grappige dame.
Daarna ben ik door mijn collega naar het Guest house gebracht. Ik zit nu ik dit verslag aan het typen ben lekker in de achtertuin van het huis, waar een tuinset staat en meerdere hangmatten hangen. Vanavond chinees eten en daarna maar eens lekker in de hangmat chillen.
Morgen een eerste korte trip. Ik heb er zin in. Het is heerlijk weer hier, 30 graden, lekker windje en af en toe een flinke tropische regenbui. Suriname mi Lobi yu!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
